Διονύση Σέρρα | Μνήμη Ιωάννη Στεφ. Παπαδάτου (1946-2020)
Θλιβερό, ασφαλώς, είναι το ν’ αποχαιρετά κάποιος για πάντα, ξαφνικά, ένα γνωστό, προσφιλές και αξιόλογο πρόσωπο, όπως σήμερα τον αδόκητα εκλιπόντα Γιάννη Στεφάνου Παπαδάτο, Πρόεδρο, μεταξύ άλλων, του πολιτιστικά σημαντικού Μουσείου Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων καθώς και του κοινωφελούς «Ιδρύματος Υποτροφιών “Βασίλης Διον. Παράσχης”», όπου ιδιαίτερα και αρμονικά είχαμε συνεργαστεί, επί σειρά ετών, χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα, χάρη στην ικανότητα, τη γνώση, την εμπειρία και το ήθος του μακαρίτη.
Γνωστός και εκλεκτός συμπολίτης, ο Ιωάννης Παπαδάτος υπήρξε έγκριτος κ’ επιφανής Δικηγόρος, επιτυχημένος οικογενειάρχης, ενεργό και γόνιμο μέλος της κοινωνίας μας, λειτουργώντας με σοβαρότητα, υπευθυνότητα, με γνώση πολυεπίπεδη, με μνήμη ισχυρή, με τυπικότητα ή σχολαστικότητα περισσή αλλά χρήσιμη και παραδειγματική. Τον διέκριναν η ευγένεια, η αξιοπρέπεια, η συνεργατικότητα, η εγκράτεια, η αυστηρότητα μα και η αίσθηση του χιούμορ, η πολυμάθεια, η φιλοπατρία, η κατανόηση για τον άλλο, χωρίς διακρίσεις. Φιλομαθής και ευπαίδευτος υπήρξε από νωρίς βιβλιόφιλος και συλλέκτης αρχειακού και άλλου πολιτιστικού υλικού, που με σεβασμό στη μνήμη του Γιάννη πρέπει να διαφυλαχθεί και να αξιοποιηθεί.
Επί πέντε περίπου δεκαετίες ο αείμνηστος Ιωάννης Παπαδάτος υπήρξε επιλεκτικά κοινωνικός, δραστήριος, με ήρεμους συνήθως ρυθμούς, αποτελεσματικός, φιλοτάξιδος, μνήμονας και αφηγητής αξιοθαύμαστος. Ήταν μια πολυσύνθετη προσωπικότητα, πιστός και συνεπής στις ιδέες και τις αρχές που πρέσβευε, με διακριτά χαρακτηριστικά, φορέας και πομπός ήθους και πνεύματος τιμητικού, χωρίς ενδιαφέρον για δημόσιες σχέσεις και προβολή…
Ο Γιάννης έφυγε αθόρυβα και ανώδυνα 48 χρόνια από την εισαγωγή του στο Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων, 30 χρόνια από την εκλογή του στη θέση του Γενικού Γραμματέα και 14 χρόνια στη δύσκολη θέση του Προέδρου, πετυχαίνοντας το καλύτερο δυνατό, με προβλήματα διάφορα, συνεχή, δυσεπίλυτα.
Ακόμη, ο Γιάννης έφυγε, λυπηρά ή επώδυνα για όλους, 11 χρόνια μετά τον ορισμό του ως Προέδρου του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Υποτροφιών, που είχε ιδρύσει ο αφανής μα επίσης εκλεκτός και αξιομνημόνευτος συμπατριώτης Βασίλης Παράσχης, διαθέτοντας το αποταμίευμα της βιοπάλης και της ευαισθησίας του για τα ορφανά Ζακυνθινόπουλα. Άξιος διάδοχος του Βασίλη Παράσχη στην προεδρία του ομώνυμου Ιδρύματος, ο πολυσχιδής Γιάννης Παπαδάτος πηγαίνει στον άθωρο κόσμο των Σκιών για να τον συναντήσει, όπως συνέβη τον Γενάρη του τρέχοντος με τον έως τότε Αντιπρόεδρο του Ιδρύματος τον επίσης αξιοθύμητο Δημήτρη Φωτίου Προβή, εκλεκτό και αγαπητό Ζακυνθινό, με τη δική του παρουσία και προσφορά.
Ο κύκλος της ζωής του μεταστάντος Γιάννη Παπαδάτου έκλεισε άδικα και πρόωρα προχθές, μεταβαίνοντας ασάλευτα από τον εφήμερο στον αιώνιο Ύπνο και αφήνοντας πίσω τον μάταιο κόσμο μας, με «σήματα» ποιότητας και διδαχής.
Σήμερα, δυστυχώς, τον αποχαιρετάμε, εδώ, στην αγαπητή ενοριακή του εκκλησία της Ανάληψης, παρόντες και απόντες, καταθέτοντας απλά στεφάνια δάφνινα ή άνθινα στη μνήμη του και λίγα λόγια φιλικά για της Πνοής το κατευόδιο, νιώθοντάς τον πάντοτε «παρόντα» κάπου και ακούγοντάς τον, νοερά, να μας τονίζει τη ρήση του αρχαίου κωμωδιογράφου Αντιφάνη, που λέει (διαχρονικά) σε κάθε ύπαρξη θνητή:
«Πένθησε με μέτρο τους γνωστούς σου. Γιατί δεν έχουν πεθάνει, αλλά τον ίδιο δρόμο που όλοι θα περάσουμε, αυτοί τον πήραν πρώτοι» («Πενθείν δε μετρίως τους προσήκοντας φίλους. Ου γαρ τεθνάσιν, αλλά την αυτήν οδόν, ην πάσιν ελθείν έστ’ αναγκαίως έχον, προεληλύθασιν»).
Διονύσης Σέρρας
17-10-2020
Ένα ποίημα για τον αείμνηστο Πρόεδρο του Μουσείου Ιωάννη Στεφ. Παπαδάτο του Διονύση Σέρρα.
ΕΚΠΛΗΞΗ
Του Ιωάννη Στεφ. Παπαδάτου (1946-2020),
θύμηση φιλική
Ι
Πώς έτσι
ασάλευτος κ’ εσύ
όλους μάς άφησες νωρίς
άφωνους μέσ’ στο μαύρο
πηγαίνοντας (αθέλητα)
το Άγνωστο της δύσης να γνωρίσεις ‒
ίσκιους να δεις Επιφανών
ή πνεύματα της διαδρομής
γι’ αύρας σφυγμούς να συναντήσεις ‒
μιλώντας για βιώματα Τιμής
και σωθικά της ευφροσύνης
ή για του Λόγου και της Μνήμης την πνοή ‒
αυτή που χάριζες
‒ γι’ ανάβαση κρυφή ‒
σε κάθε φίλο συνοδίτη.
